Nadat de fotograaf en ik de grafstenen van Lucebert en Adriaan Roland Holst te grazen hadden genomen, bleven we nog even op de weelderige begraafplaats hangen: Bergen biedt meer. Ook Charles Edgar du Perron namelijk, kortweg Eddy, vond (geheel ongepland) zijn laatste rustplaats in het Noord-Hollandse dorp.
De fotograaf trok zijn toestel alweer tevoorschijn maar ik was wat afgeleid: naast de steen gezeten dacht ik niet over sterven in Bergen maar aan geld. Vandaar die weemoedige blik.
Na de middelbare school ging ik als literatuurliefhebber en veellezer natuurlijk Nederlands studeren, in Groningen. Wellicht wat naïef, maar ik had verwacht bij die studie veel gelijkgestemden te zullen aantreffen. Dat viel ietwat tegen. Mijn medestudenten waren erg aardig, maar literatuur? Nee.
Op een goede dag ging ik met een van mijn kersverse vriendinnen mee naar haar moeder en stiefvader in Leeuwarden. Zomaar, om eens in een andere stad uit te gaan. Terwijl wij ons in korte rokjes hulden, viel het me op dat er wel erg veel boeken in huis stonden. Mooie, in leer gebonden uitgaven. Erg veel van Menno ter Braak. En erg veel van E. du Perron. (meer…)